Zwyczajne życie zwykle wydaje nam się mało interesujące i pozbawione walorów literackich. Gdy pojawia się powieść ukazująca przeciętnego człowieka, to zaraz się okazuje, że autor każe mu uczestniczyć w niezwykłych wydarzeniach, które przecież nie przytrafiają się większości z nas. Klasyczna niegdyś powieść obyczajowa nie jest popularnym gatunkiem. Czyżby współczesne życie było mniej ciekawe niż w dziewiętnastym wieku? A może po prostu starając się nadążyć za modą, przegapiamy coś istotnego?
*
Proza życia bohaterki przeplata się z jego lirycznymi akcentami, których w życiu Wiktorii, na szczęście, wcale nie tak mało. Autorka niesamowicie sugestywnie oddaje uczucia towarzyszące borykającej się z codziennością młodej kobiety. Mimo trudności – nie tak rzadkich przecież chwil strachu, niepewności, poczucia bezradności i bezsilności, doskonale daje sobie radę przy wsparciu najbliższych. Samo życie (słodko-gorzkie), ale jakże ponętne i piękne – chciałoby się powiedzieć. Doskonała lektura na dłuższy wieczór nie tylko dla wrażliwych kobiet.
*
Od pierwszych stron powieści widać aluzje do polonistycznej wiedzy autorki. Charakterystyczne są nazwiska mówiące, które jednoznacznie charakteryzują postacie. Nazwy miejscowości to dziwny miszmasz prawdziwych nazw z wymyślonymi, tak że biorąc mapę, łatwo zidentyfikujemy wszystkie miejsca. Nie jest to jednak niekonsekwencja, lecz wyrafinowana gra z czytelnikiem, który ma mieć ciągłe wątpliwości – co w powieści jest autobiografią, a co zwykłym literackim prawdopodobieństwem.

Fragmenty opinii czytelników

Wiesława Bladoszewska – absolwentka filologii polskiej w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Słupsku, 34 lata przepracowała jako nauczycielka języka polskiego w wiejskich szkołach na Pomorzu. Wnikliwa obserwacja środowiska nauczycielskiego zaowocowła wydaniem powieści Słodkie – gorzkie (pod pseudonimem Tamara Brzoza) w 2011 roku.
Oddajemy do rąk czytelników rozszerzoną historię sympatycznej Wiktorii, polonistki z wiejskiej szkoły, która stawia czoła licznym wyzwaniom. Obserwujemy, jak bohaterka ewoluuje i mierzy się z kolejnymi przeciwnościami, jakie niesie jej z pozoru monotonne życie.

Seria lekkich, ciepłych i humorystycznych opowieści z życia autorki i jej zwierzęcej części rodziny widzianych z perspektywy przygarniętego przez nią kota – burego dachowca o imieniu Ryszard. Ryś opowiada swoje przeżycia i przygody swoich współmieszkańców: trzech kocich ciotek, swojej siostry Tosi, psa Czopera oraz ludzkich towarzyszy. Jeśli kochasz zwierzęta i lubisz się pośmiać, to ta książka jest dla Ciebie!